Dzieci siostry Karoliny

Wróciłem właśnie do domu. Dziś wieczorem odwiedziłem siostrę Karolinę i jej dzieci.

Bawiłem się z dziećmi do prawie 19.30 – zrobiło się zupełnie ciemno, więc czas było wracać do domu. Im później tym mniej bezpiecznie samemu iść przez miasto.
Starsze dzieci z siostrą odprowadziły mnie kawałek, do skrzyżowania. Maluchy - Remi (13,5 miesiąca) i 2,5 letnie bliźniaki Roger i Maria –  nie były szczęśliwe, że zostają w domu i na pożegnanie płakały wniebogłosy, że Dr Remi już wychodzi, a one nie mogą mnie odprowadzić.

Z domu siostry Karoliny do mojego domu idzie się szybkim krokiem jakieś 5 minut. Ciemna noc, a wokół  setki świetlików i odgłosy świerszczy, cykad, ptakow i żab.

Cieszę się, że dzieci są zdrowe, uśmiechnięte, mają dobre apetyty, urosły.

Siostra też wydaje się czuć dobrze. Zaczęła studiować socjologię i antropologię. Jeden z uniwersytetów ma tu w Homa Bay swój oddział. Wiele nowych projektów i planów. Budowa domu dla dzieci postępuje. W zeszłym roku widziałem fundamenty. Teraz parter jest prawie gotowy, a piętro rozpoczęte. Siostra od kilkunastu lat wynajmuje dom, ale musi go wkrótce opuścić.  Planuje przeprowadzkę do nowego budynku, gdzie dziewczynki zamieszkają na piętrze, a parter będzie dla chłopców.

Remi, która w maju odchodziła swoje pierwsze urodziny,  jest bardzo ostrożna w podchodzeniu do mnie – wielkiego "mzungu" ( jak tu w Kenii nazywa się białego człowieka). Siostra mówi, że Remi potrzebuje 3 dni, aby się z nową twarzą oswoić.

Kliknij -  mala niespodzianka:

http://www.youtube.com/watch?v=g1Iji8d5Rxo&feature=player_embedded